|
Draai om je oren Jazz en meer - Weblog |
|
||
|
| |||
  North Sea Jazz impressies: Tom Beek Quintet vrijdag 14 juli 2006, Ahoy, Rotterdam Een van de openingsacts van de 31e editie van het North Sea Jazz Festival werd verzorgd door een Sittardse saxofonist, die al samenspeelde met mensen als Michiel Borstlap, Trijntje Oosterhuis en Pat Metheny: Tom Beek (1969). Zijn Quintet gaf in de zaal Yenisei een proeve van bekwaamheid met een imponerend concert. Beek - die meerdere saxofoons beheerst, maar zich deze avond concentreerde op de tenorsaxofoon - is gezegend met een mooi, fijnzinnig geluid, vaak prettig hooggepitcht. Hij is een energieke, soepel spelende saxofonist, die de kunst verstaat om klassiekers als Coltrane's 'Naima' en Shorters 'Nefertiti' naar zijn hand te zetten met originele inter-pretaties. Maar Beek is ook gezegend met compositorische talenten, getuige bijvoorbeeld het titelnummer van zijn debuut-cd 'White & Blue', dat in de Dutch Jazz Competition van 2005 werd onderscheiden als 'beste compositie'. En terecht, bleek ook in Rotterdam, want naast een pakkende melodielijn heeft het nummer ook een mooie sfeer, mede door de open gitaarklanken van gitarist Martijn van Iterson. Laatstgenoemde groeide in Leiden op, samen met Tom Beek en pianist Karel Boehlee (die ook deel uitmaakt van het kwintet). Wie zoals ondergetekende dacht dat Van Iterson vooral een sfeergitarist is, die onder het genot van een sigaret rustig de treffende noten uitzoekt - en die meestal ook vindt - kwam bedrogen uit. Binnen de oppeppende vier-kwartsmaat van het rond een kort funky thema opgebouwde 'Marathon' zette hij een vettig rockende solo neer. Bij dit nummer, dat leek op een opgevoerde Steely Dan, voelde ook Marcel Serierse, zich als een vis in het water. Wat drumt deze man met een onderkoelde power. Vol schwung, stuwende accenten, riddims en rolls. Met name in de up-tempo stukken komt dat goed tot zijn recht, zeker wanneer zijn compaan in de ritmesectie de basgitaar hanteert. Jeroen Vierdag dus, waarmee we zijn aanbeland bij een andere troef in Beeks kwintet. Vierdag speelt perfect op de contrabas - ook tijdens dit concert betoonde hij zich hierop weer een zeer betrouwbaar anker - maar verwacht vuurwerk wanneer hij zijn basgitaar omgespt. Zeker in combinatie met Serierse ontstaat er dan een soort TGV-ritmetandem, fraai verweven, misschien lichtvoetig gebracht, maar grossierend in een nooit verzakende gekmakende swing en power. En tegelijkertijd staat Vierdag daaronder dan ook nog eens doodleuk vingervlug melodieus te variëren! Karel Boehlee was niet tevreden over de klank van de opgestelde piano en beperkte zich dan ook tot de Fender Rhodes. Hoewel, beperken...? Boehlee wist de toehoorders als het ware zijn instrument, dat zeker door jazzpuristen toch vaak met scepsis wordt bejegend, binnen te zuigen. Zo rolde hij met zijn empathische spel in Beeks ballad 'The Treasure' een rijk geschakeerd klanktapijt uit. Zijn Rhodes mengde vaak mooi met Van Itersons gitaargeluid. Waarmee we tot de essentie van het Tom Beek Quintet zijn gekomen; hier stond een hechte eenheid van uitstekend op elkaar ingespeelde muzikanten, die een coherent en karakteristiek bandgeluid voortbrachten. Een betere opening van het festival hadden wij ons niet kunnen wensen. Op de site van NPS Output kun je het concert van het Tom Beek Quintet op North Sea Jazz 2006 beluisteren. Je vindt er tevens een interview met de saxofonist. Klik hier. Deze recensie is de eerste in een reeks concertverslagen van het North Sea Jazz 2006. (Anoniem, 2.8.06) - - [naar boven] Lees verder in het archief...
|
Archief
Artikelen Cd-recensies Concertrecensies Colofon Festivalverslagen Interviews Jazz in memoriams
Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken? |
