|
Draai om je oren Jazz en meer - Weblog |
|
||
|
| |||
 Gitaarkunstenaar boeit maar even Elliot Sharp, Wilhelmina, Eindhoven, maandag 8 mei 2006 Wat doe je als je naar je navel wilt gaan staren, maar er hangt een gitaar voor? Het antwoord kwam maandag van de Amerikaanse gitarist Elliott Sharp. Het publiek kreeg ongewild de rol van voyeur: het zag een zolderkamertje waar iemand die alles al kan op zijn instrument volledig in zichzelf gekeerd twee keer drie kwartier onafgebroken aan het experimenteren is. Sharp kan inderdaad zowat alles op zijn gitaar. In razend tempo wisselde hij speeltech-nieken af: tokkelen, flageoletten, akkoorden... hij zette officiële hulpstukken in als de bottleneck en de e-bow (een apparaatje dat de snaren aaneengesloten laat vibreren) en zelfbedachte. Zo raspte hij over de snaren met een lange stalen schroef en een ijzeren veer, zoals je die in stretchers tegenkomt. Met een laptop en effectenapparaten liet hij zijn geluid achterstevoren of vervomd herhalen. Het geluid van zijn elektrische gitaar liet door al die technieken verschillende gezichten zien, zoals dat van een Indiase sitar of een Afrikaanse kora. Of het klonk als de desolate slidegitaar uit Ry Cooders filmmuziek bij 'Paris – Texas'. De meest bijzondere techniek die Sharp toepaste was die van de hammer-ons en pull-offs, waarbij hij de vingers van beide handen gebruikte als hamertjes die hij op verschil-lende posities op de snaren liet tikken. Hij paste deze percussie-achtige techniek fabel-achtig toe in aardige minimal music-achtige patronen met steeds kleine melodische ver-schuivingen in een strakke ritmiek. Zijn vingers leken daarbij een dans uit te voeren op het frettenbord. Het was helaas ook het enige visueel aantrekkelijke van de avond. De in zichzelf gekeerde Sharp - zwart gekleed, kaal, een gezicht opgebouwd uit slechts enkele strakke lijnen - zocht nauwelijks contact met het publiek. Na twee sets werd duidelijk dat het Sharp niet gelukt was om het vertonen van zijn kunstjes te overstijgen en dat er meer nodig is voor een goed muzikaal verhaal. Dat verhaal kreeg toch nog een aardig staartje: een virtuose bewerking van een stuk van Thelonious Monk, een voorproefje van een album met Monk-stukken dat later dit jaar verschijnt. Klik hier voor een fotoverslag van dit concert. Deze recensie verscheen eerder in Eindhovens Dagblad. (Erno Mijland, 21.5.06) - - [naar boven] Lees verder in het archief...
|
Archief
Artikelen Cd-recensies Concertrecensies Colofon Festivalverslagen Interviews Jazz in memoriams
Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken? |
