|
Draai om je oren Jazz en meer - Weblog |
|
||
|
| |||
 De ongeëvenaarde melodische inventiviteit van Sonny Rollins maandag 8 mei 2006, Concertgebouw, Amsterdam De komst van saxofoongigant Sonny Rollins naar Nederland is al jaren een jazz event. Eens in de paar jaar komt hij langs en speelt dan meestal in het Amsterdamse Concert-gebouw. Vanwege overakoestiek de slechtste zaal om jazz te beluisteren. Helaas is er geen betere locatie met dezelfde capaciteit. De aantallen publiek die de 75-jarige ster nog steeds trekt, zijn te groot voor de zalen waar jazz zich beter laat beluisteren. Maar op zo'n avond denk je ook weer: op ditzelfde podium stond Rollins - met een veel slechtere geluidsinstallatie - eind jaren vijfig ook al, net als legendarische musici als Coltrane, Miles, Getz en Ellington! Vanwege de kans dat Rollins, vanwege zijn leeftijd, nog terugkomt naar Nederland steeds kleiner wordt, was het concert dat hij op 8 mei speelde bij voorbaat al legendarisch. Remco Campert schreef het al bij de dood van Eric Dolphy: 'alle mensen sterven, maar het eerst de jazzmusici'. Hoe speelt iemand die bijna tweemaal zo oud is als de gemiddel-de leeftijd van een jazzmusicus? Wat drijft iemand die 55 jaar geleden al aan de top stond en nog steeds het idee heeft dat hij zich moet vernieuwen en verbeteren? Met 5 à 6 uur per dag studietijd speelt hij het klaar om solo's van 15 à 20 minuten te spelen, die van begin tot eind boeiend zijn. Typisch voor Rollins is het feit dat hij na een lange solo onder het applaus een nieuw stuk inzet en ook dan weer de eerste solo neemt. Ook tijdens dit concert was dit aan de hand. Helaas kreeg hij weinig steun van zijn band. Vier slaafse begeleiders waren er deze keer: Bob Cranshaw als vanouds op basgitaar, Bobby Broom op gitaar, Kimati Dinizulu op per-cussie en neef Clifton Anderson op trombone. Geen drummer. Uit deze band kwam weinig vuur, Rollins moest de klus alléén klaren. Het was opvallend dat zijn geluid deze keer warm en vol was , en dat hij en in sommige stukken behoorlijk out scale ging: bezwerend en geëxalteerd. Zijn frasering was mooi, relaxed en evenwichtig. Hij citeerde er lustig op los; een heel repertoire aan eigen en andere bekende stukken kwam voorbij in zijn soli. Geen Rollins-concert zonder calypso's of latin-achtige stuken. Zowel voor als na de pauze nam hij een stuk bij de hoorns dat hij vervolgens alle hoeken en gaten liet zien. Zijn melodische inven-tiviteit is nog altijd ongeëvenaard en voor elke saxofonist (waarvan er velen in de zaal zaten) een lust voor het oor. Dit concert was zeker niet het beste dat ik van Rollins hoorde, maar opvallend is dat elke tournee weer nieuwe vragen oproept. Het is ook merkwaardig om iemand op een podium te zien die zo'n enorm lange carrière achter de rug heeft en een halve eeuw geleden al meesterwerken produceerde, die zonder twijfel door elke jazzliefhebber als topstukken beschouwd worden. Er zijn weinig artiesten van dit niveau; aan het rijtje Picasso, Dalí, Stravinsky kunnen we Sonny Rollins gerust toevoegen. Er is één verschil: hij leeft en speelt nog! (Anoniem, 17.5.06) - - [naar boven] Lees verder in het archief...
|
Archief
Artikelen Cd-recensies Concertrecensies Colofon Festivalverslagen Interviews Jazz in memoriams
Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken? |
