Steve Lacy & Mal Waldron - 'At The Bimhuis 1982' (Daybreak/Challenge, 2006) ****

Slechts twee musici spelen op deze plaat, die aan de vergetelheid lijkt te zijn ontrukt. En dat zijn niet de minste, want we beluisteren op deze zilveren schijf sopraansaxofonist Steve Lacy in een enorm close samenspel met pianist Mal Waldron. Plaats van handeling is het oude Bimhuis te Amsterdam in 1982, wiens wat deplorabele aanblik de cover van dit net uitgebrachte album terecht siert, want wat was het er altijd weer gezellig.

Een eerlijke verdeling van de stukken is doorgevoerd; het openingstuk 'Blues For Aïda' is aan het brein van Lacy ontsproten, terwijl het tweede stuk 'Snake Out' door Mal Waldron is geschreven. Toen vonden de heren (of de platenmaatschappij?) het genoeg, en dus wordt deze pas uitgebrachte editie gecompleteerd met drie door hen gespeelde stukken van Thelonious Monk: 'Reflections', 'Round Midnight' en 'Epistrophy'.

De inlay geeft als informatie dat het openingstuk 'Blues voor Aïda' de prilst opgenomen versie van dit tweetal behelst, maar daarvan merkt men natuurlijk niets bij het beluiste-ren. Met ongemeen krachtig geblazen tonen neemt Lacy deze opening voor zijn rekening in een zich voortstuwend mediumtempo. Waldron is met behoorlijk zwaar, in het midden-register aangezette akkoorden de ondersteunende partij. Maar dat verandert heel geleidelijk aan naar een zich in melodieus evenwicht ontwikkelende invulling. Prachtig!

'Snake Out', de titel verklapt het eigenlijk al een beetje, is een onstuimig stuk, waarin Waldron, de componist, zich als een vis in het water beweegt en Lacy de slang is, die via wervelende notenreeksen kronkelende muzikale bewegingen maakt. Ook de bekende uit-halen van hem ontbreken niet en completeren dit lange nummer van ruim vijftien minuten, om daarna via een aanloopje in redelijk serene rust te eindigen. Vervolgens zijn daar dan de drie Monk-composities, die stuk voor stuk in een prachtige onnavolgbare stijl worden vertolkt. Hierdoor verkrijgen ze een geheel eigen dimensie ten opzichte van het origineel.

In 'Reflections' is het weer vooral Lacy die het initiatief neemt, met een harmonieus begeleidende Waldron, die hierna via een indrukwekkende solopartij de zaak weer aan Lacy over geeft, die op zijn beurt het geheel weer prachtig afsluit. 'Round Midnight' en 'Epistrophy' completeren het geheel met een wat meer ingetogen spelende Waldron. Wat jammer dat beiden niet meer onder ons zijn.

(Anoniem, 8.4.06) - - [naar boven]

Lees verder in het archief...

Menupagina's:

Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie

Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.