|
Draai om je oren Jazz en meer - Weblog |
|
||
|
| |||
 Hecht samenspel van Der Rote Bereich in Paradox vrijdag 31 maart, Paradox, Tilburg De Duitse groep van gitarist/componist Frank Möbus gaf een concert voor een enthou-siast publiek in het Tilburgse Paradox, samen met zijn kompanen Rudi Mahall, die de basklarinet bespeelde, en drummer Oliver Bernd Steidle. Möbus is overigens op het moment ook te horen in de groep van saxofonist Yuri Honing. Opvallend bij dit concert met een verfrissend instrumentarium, was hoe hecht dit drietal samenspeelde. De band was volledig op elkaar ingespeeld met nummers van eigen hand en had een heel eigen karakter. De muziek is dan ook niet in een hokje te plaatsen. Een omschrijving zou kunnen zijn: eigenzinnige jazz met invloeden uit de rock en popmuziek. De nummers waren afwisselend van karakter, van sterk ritmisch tot sfeervolle ballads. De drie bandleden hadden een gelijkwaardige positie in het geheel en vulden elkaar goed aan. De heren spelen dan ook al jaren met elkaar samen en dat was goed te horen. De drieëenheid kwam vooral tot uiting in het gunnen van de ruimte die de muzikanten elkaar gaven in de solo's, volledig ondersteund door de twee overige bandleden. Er werden twee sets gespeeld. De eerste was vrij kort. Een klein minpuntje was dat er een klein beetje routine in het spel sloop, wat te maken zal hebben met het feit dat ze al zo lang met elkaar samenspelen. In de tweede set speelden de heren iets losser en was hier niks meer van te merken. Hoewel de naam Der Rote Bereich verwijst naar het rode gebied van de volumemeters, speelde de groep weliswaar krachtig, maar tevens zeer beheerst en vakbekwaam! Möbus gebruikte elektronica, waarbij hij een motief liet herhalen waar hij vervolgens over soleerde en waarover drummer Bernd Steidle prachtige tegenritmes ontvouwde! Bernd Steidle was overigens ook sterk in de tempowisselingen binnen de nummers. Dit kwam tot uiting in een geheel waarbij melodielijnen en ritmes soms samen opgingen of juist uiterst strak tegen elkaar ingingen. De solo's van Mahall en Möbus liepen vloeiend in elkaar over, waarbij zoals gezegd Bernd Steidle een centrale rol vervulde. Hij vormde vaak een sterk ritmetandem met óf Mahall, als Möbus soleerde, óf met Möbus, waarbij Mahall alle ruimte kreeg om te soleren. Het geluid van Mahall was krachtig en deed soms denken aan een saxofoon, soms zelfs aan een altsax met een rauw randje. Möbus is een virtuoos op zijn instrument en zijn geluid is erg breed, vooral uitermate subtiel en sfeervol, al is hij ook in staat om heftig te soleren. Een opvallend sterk punt van de groep was het krachtig inzetten en het trefzeker - en soms ook verassend - eindigen van een nummer; kordaat of juist langzaam laten uitfaden. Al met al een geslaagd optreden in Paradox van deze eigenzinnige toonaangevende Duitse groep! Klik hier voor meer foto's van dit concert. (Anoniem, 7.4.06) - - [naar boven] Lees verder in het archief...
|
Archief
Artikelen Cd-recensies Concertrecensies Colofon Festivalverslagen Interviews Jazz in memoriams
Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken? |
