Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog


 


Jackie Mclean (foto: dizzygillespie.org)

Altsaxofonist Jackie McLean overleden

Afgelopen vrijdag is altsaxofonist Jackie McLean op 73-jarige leeftijd overleden na een lang ziekbed. McLean was vooral in de jaren vijftig en zestig een belangrijke vernieuwer, die mede aan de wieg stond van de hard bop. Hij was gekend om zijn door merg en been snijdende saxofoongeluid. Hoewel sommige jazzpuristen vonden dat hij tegen het valse aan speelde, genoten vele jazzliefhebbers van zijn intense solo's en sterke melodieën.

John Lenwood McLean, geboren op 17 mei 1932 in New York, groeide op in een muzikale familie en buurt; in Sugar Hill woonden inspirators als Ellington, Monk en Hawkins. In de jaren veertig speelde samen met wijkgenoot Sonny Rollins in de band van Bud Powell. Zijn platendebuut maakte hij in 1951 op 19-jarige leeftijd bij Miles Davis op het album 'Dig', dat wel beschouwd wordt als het eerste album in het hard bop-genre. McLeans stijl was aanvankelijk sterk geënt op Charlie Parker, maar onder invloed van Charles Mingus, die hem in 1956 in zijn band nam, ontwikkelde hij zijn muzikale identiteit. Hij speelde ook nog een tijdje bij Art Blakey's Jazz Messengers, wat eveneens een prima leerschool was.

Als bandleider maakte Jackie McLean zijn debuut in 1955. Hij maakte een aantal albums voor Prestige - vooral om zijn heroïneverslaving te financieren - en tekende in 1959 bij Blue Note. Voor dat label nam hij liefst 21 sessies op. De free jazz kwam in de jaren zestig als geroepen voor hem; het inspireerde McLean om een uitweg te vinden in de straffe structuur van de akkoordenschema's uit de hard bop. Hij richtte zijn aandacht voortaan meer op melodische lijnen en ritmische figuren. Dat leverde klassieke albums op als 'Let Freedom Ring', 'One Step Beyond' en 'Destination Out'.

Toen zijn contract afliep in 1968 begon hij als docent aan de University of Hartford. In de jaren zeventig nam McLean sporadisch platen op, maar na het commerciële en artistieke debacle 'Monuments' duurde het tot 1988 voordat hij weer van zich liet horen met het album 'Dynasty', een sterke comeback. In de tussentijd legde hij zich vooral toe op educatie. Zo was hij artistiek directeur van het Jackie McLean Institute of Jazz aan de Hartt School van de University of Hartford en gaf hij jarenlang les. In 1996 keerde hij terug op het Blue Note-label, waarvoor hij nog drie albums zou opnemen. McLean kreeg in 2001 de American Jazz Masters Fellowship, een belangrijke Amerikaanse eretitel. In Japan is er een club naar hem vernoemd.

Meer weten?
  • Een uitgebreide discografie van Jackie McLean.
  • Zijn biografie in de Engelstalige Wikipedia-encyclopedie.

    (Anoniem, 4.4.06) - - [naar boven]


    Lees verder in het archief...








    • Menupagina's:




    Cd van het moment:
    Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
    Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





    Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
    Mail de redactie.