Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog


 




Bik Bent Braam blijft fascineren
vrijdag 17 februari 2006, De Toonzaal, Den Bosch

Het podium van de Toonzaal gaf een wat vreemde aanblik: de vleugel stond als een soort zwart slagschip op de voorgrond, daarmee het publiek deels het zicht ontnemend op de blazerssectie van Bik Bent Braam, terwijl van de naamgever van dit alles, pianist Michiel Braam, alleen diens hoofd af en toe boven de vleugel uitpiepte. Het nieuwe programma '13 Concerten' bood deze avond echter genoeg aanknopingspunten om de aandacht er toch ten volle bij te houden, want er viel weer veel te genieten. Soms leek het wel op een vrijgevochten circusorkest, maar dan wel eentje dat de regie te allen tijde in eigen hand houdt.

Voor alle dertien leden van zijn Bik Bent componeerde Braam een speciaal stuk, toege-spitst op ieders individuele kwaliteiten. Maar wanneer en hoe die stukjes moeten worden gespeeld, wordt bij dit programma min of meer vrij gelaten. Zo kon het in de Toonzaal gebeuren dat er voor de pauze meer collectief werd geïmproviseerd, waarbij de ver-schillende secties elkaar lekker uitdaagden, plaagstootjes gaven, maar ook keer op keer fraaie klankclusters en -combines vormden. Na de pauze maakte het ene na het andere bandlid zijn opwachting vooraan het podium voor een solo tijdens zijn eigen 'concert'.

Altsaxofonist Benjamin Weidekamp verving Frank Gratkowski, een welhaast onbegonnen zaak natuurlijk, al deed hij zichtbaar zijn best met een springerig vrije, high-energy solo, vol hoge shrieks, in de geest van het afwezige Bik Bent-lid, maar zonder diens ultieme instrumentbeheersing. Een eervolle vermelding gaat naar Patrick Votrian, die een ver-bluffend staaltje lenigheid ten beste gaf in een met veel laag doortrokken vloeiende solo over een al even spannende achtergrond van 'Baretta'-achtige incidental music. Opval-lend was de zwierige, lyrische en mooi getoonzette solo van altist Bart van der Putten, die wij in het verleden toch ook furieus fel hebben zien spelen! Subtiel: het perfect gedoseerde spel van Wilbert de Joode (bas) en Michiel Braam achter Angelo Verploegens bugelsolo in een latin-flavoured stuk. De met een enorme urgency en in-en-out spelende Jan Willem van der Ham (op altsax), de lekker krachtig aangeblazen, staccato trombone van Wolter Wierbos, de volle en warme sound van tenorsaxofonist Frans Vermeerssen... het zijn nog maar enkele van de vele wapens die deze band in stelling kan brengen.

Concluderend mag je stellen dat Braams songbook de verschillende spelopvattingen in de Bik Bent mooi aan het licht bracht. De solo's kleurden en stuurden in dit programma voor een belangrijk deel de muzikale ontwikkelingen. De rol van Michiel Braam in dit alles is soms opvallend bescheiden: eerder een great facilitator dan iemand die nadrukkelijk zijn credits zal opeisen.

Binnenkort op onze site een fotoverslag van dit concert. Houd onze fotopagina's dus in de gaten!

(Anoniem, 10.3.06) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.