Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog


 




Spannende hoogtepunten met rafelrandjes bij Mike Roelofs Band
zaterdag 7 januari 2006, Theater aan het Vrijthof, Maastricht

Mike Roelofs is op tour. In samenwerking met de Limburgse jazzorganisatie SLIM (Stichting Limburg GeImproviseerde Muziek) geeft zijn band een rits concerten op de eigen SLIM-podia en nog een handvol locaties in Nederland en België. Het Theater aan het Vrijthof in Maastricht had de primeur. Voor de afwisseling zat de zaal weer eens goed vol met nieuwsgierige jazzliefhebbers. Er zijn bij SLIM de laatste tijd grotere hotemetoten langs geweest die minder volk op de been hebben gekregen. De pianovirtuoos Mike Roelofs begint dan ook langzamerhand een household name te worden in de regionale jazzscene.

De tour is bedoeld ter promotie van de cd 'Cambrinus Sessions', die live werd opgenomen in de herfst van 2004. Bij dit concert is van de oorspronkelijke blazers alleen trompettist Ryan Carniaux overgebleven. Diens broer Brendan, die op de cd meespeelt, is bij deze tour vervangen door Peter Hermesdorf op tenorsax en Milan Bonger op altsax. Alledrie hebben ze ook composities ingebracht, die de band evenwel samen met de stukken van Roelofs tot één coherent bandgeluid weet om te smeden.

Bandleider Roelofs heeft een goede neus voor musici, en geeft deze vervolgens alle ruimte om hun sterke punten te botvieren. Een absolute belevenis is bijvoorbeeld drummer Samuel Dueshler. Nog nooit heb ik een drumstel zo hard om genade horen kreunen. Dueshler trekt bekken als een waanzinnige, en combineert moeiteloos kneppel-hard swingende grooves met spastisch uitziend en ultiem ontregelend gemaai, dat op een vreemde wijze de muziek toch altijd verder brengt. Bassist Caspar van Meel strooit met ankerpunten, hei- en hectometerpalen, en houdt de zaak kundig bij elkaar. Daarnaast horen we hem prachtig strijken op de contrabas, iets waarvan Roelofs in z'n arrange-menten dan ook graag misbruik maakt.

De drie blazers hebben schitterend gearrangeerde tutti's gekregen. Doordat die worden afgewisseld met soms extreem heftige, uitgesponnen solo's, blijft het geheel spannend en toch toegankelijk. Een slimme zet. Vooral de ballade 'The Unwasted Time' zorgt met zijn blazersarrangement voor een ijzingwekkend rustpunt. Hetzelfde geldt voor het arrange-ment van het Beatles-nummer 'Nowhere Man'. Roelofs heeft over dat liedje een grote zak vol alternatieve akkoorden leeggeschud en past nog een onalledaagse truc toe. De vorm bestaat nu eens niet uit thema-solo-thema, maar de melodie blijft altijd aanwezig, wordt steeds door wisselende combinaties van bandleden overgenomen en verandert zodoende telkens de klankkleur onder de improvisaties.

Twee sets eigen composities is een enorme hoeveelheid muzikaal materiaal, voor het publiek en voor de musici. De muziek is aan de ene kant uitgebreid gearrangeerd en stelt daarnaast hoge eisen aan interactie, samenspel, improvisatie en interpretatie. Het mag niet verwonderlijk zijn dat een allereerste concert van een dergelijke band naast veel spannende hoogtepunten ook de nodige rafelrandjes vertoont. Men kan dat laatste natuurlijk erg vervelend vinden. Voor ondergetekende is het alleen maar een aansporing om later in de tour nog eens te gaan luisteren. Ik twijfel er niet aan dat de Mike Roelofs band de SLIM-tour zal aangrijpen voor een degelijke collectieve groeispurt.

(Marten Schulp, 13.2.06) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.