|
Draai om je oren Jazz en meer - Weblog |
|
||
|
| |||
 Fugimundi-avond met een heel bijzondere luisterervaring vrijdag 3 februari 2006, De Toonzaal, Den Bosch Het is fijn dat de Toonzaal haar deuren weer heeft geopend. De intieme akoestiek van deze voormalige synagoge leende zich perfect voor een concert van het Fugimundi-trio. Het repertoire was merendeels van de nieuwe cd 'Summersault', waarvan programmeur/ trompetist Jeroen Doomernik een exemplaar in ontvangst mocht nemen. Het zou een onvergetelijke avond worden met mooie melodieën, afwisselende composities, dynamische variatie en muzikale zeggingskracht als hoofdingrediënten. Iedereen stak in excellente vorm en kon zodoende op deze avond pieken, zoals dat in sportkringen wordt genoemd. Pianist Harmen Fraanje, die in Fugimundi de plaats heeft ingenomen van cellist Ernst Reijseger, was uiterst smaakvol in zijn toonzettingen, impro-visaties en sfeertekeningen. Met zijn fluwelen toucher geeft hij zijn pianistische uiteen-zettingen brille mee, juist ook omdat hij het zo mooi 'klein' weet te houden. De fraaie Steinway-vleugel van de Toonzaal deed zijn spel alleen maar beter uitkomen. Gitarist Anton Goudsmit - van wie we toch weten wat hij allemaal aan orginaliteit en muzikaliteit in huis heeft - wist iedereen toch weer te verrassen met ongekende momenten, vinding-rijkheid en interactief spel. Jammer was wel dat zijn versterker af en toe kuren had en spontaan uitsprong. Goudsmit kan soms zó in de muziek opgaan, dat het tijdens alweer zo'n gloedvolle, krachtige solo zomaar kan gebeuren dat hij in zijn enthousiasme per ongeluk zijn draad eruit trekt. "Oh, shit!". Het publiek, dat geniet van zijn aanstekelijke spelvreugde, vergeeft hem zoiets maar al te graag. Geen wonder dat in een muzikaal gezelschap als dit trompettist Eric Vloeimans zelf ook tot maximale prestaties weet te komen. Het gebeurd maar zelden dat er bij een concert een onderdeel is dat werkelijk een on-uitwisbare indruk en luisterervaring bij je teweegbrengt. En een permanente plaats krijgt in je herinnering. Juist dat was nu het geval tijdens dit concert. Eric Vloeimans speelde een solointroductie van het stuk 'Hidden History' en toonde in een luttele vijf minuten samengebald zijn muzikale DNA-profiel. Het was magisch spel, waarbij alle aspecten van zijn trompetspel uitermate fijnzinnig en creatief werden verenigd. Schitterende toon, indringende luchtstromen, puur of gemengd met een vleugje geluid, half valve-techniek, circular breathing, fluisterzacht spel, delicate glissandi, dubbeltonen met behulp van zangstem en trompetklank, mystieke oosterse klanken. Dit alles ingebet en volstrekt in dienst van de creatie van een aangrijpende spanningsboog in zijn verhaallijn die je koude rillingen bezorgde. Een ongrijpbare artistieke creatie van bovenaardse schoonheid. Wel erg veel superlatieven en euforie? Inderdaad, het zij zo, maar we nemen er geen jota van terug. Velen uit het volgepakte Toonzaalpubliek zullen het met ons eens zijn. Dit was Vloeimans muzikale vingerafdruk in enkele minuten. Al stond slechts deze solo op zijn curriculum vitae, het zou ruimschoots voldoende zijn! Klik hier voor een fotoverslag van dit concert. (Anoniem, 17.2.06) - - [naar boven] Lees verder in het archief...
|
Archief
Artikelen Cd-recensies Concertrecensies Colofon Festivalverslagen Interviews Jazz in memoriams
Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken? |
