Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog





 




Belgisch-Nederlandse kwintet verzandt in ondoordringbare klankkluwen
Futhark, maandag 16 januari 2006, Wilhelmina, Eindhoven

Dromerig, contemplatief, delirisch… het waren woorden die opkwamen bij het optreden van het Belgisch-Nederlandse kwintet Futhark rond drummer Teun Verbruggen, maandag in Eindhoven. Helaas, de vijf muzikanten, toch stuk voor stuk gedreven en virtuose vaklieden, wisten niet helemaal te overtuigen.

Wellicht lag het aan de overkill aan elektronica, waar de groep zich van bediende. Vele dozijnen kabeltjes en stekkertjes, kastjes, pedaaltjes en effectapparaten gaven het podium een rommelig aanzicht. Ook in de muziek leidde het tot een ondoorzichtige kluwen, maar dan van klanken. De veel te luid afgestelde Fender Rhodes van Jozef Dumoulin drukte daarbij andere geluiden soms bijna helemaal weg. Het instrument klonk alsof het net van tevoren een litertje rum naar binnen had gewerkt om vervolgens onder water een onsamenhangend verhaal te vertellen. Alleen met de opperste concentratie kon het publiek horen dat er wel degelijk boeiende akkoorden en melodieën werden gespeeld.

Met de helft aan apparatuur had het wellicht allemaal wat transparanter geklonken. Dan was bijvoorbeeld het werk van gitarist Raphael Vanolie beter tot zijn recht gekomen. Rietblazer Tobias Klein en bassist Mark Haanstra (die bassist Gulli Gudmundson wegens ziekte verving) bleven nog wel overeind. Klein refereerde regelmatig naar traditionelere vormen van jazz, zonder de aansluiting met de band te verliezen. Knap. En Haanstra paste met zijn altijd ronde geluid perfect in deze setting. Verbruggen (geboren in 1975) liet horen al over een breed palet aan klankkleuren te beschikken, waarmee hij subtiel varieerde. De dynamiek is er, maar een eigen smoel ontbreekt nog.

De band, vernoemd naar een oud-Scandinavisch alfabet, was het sterkst in de nummers waarin naar een climax werd toegewerkt. Dan werd het publiek meegezogen in een droom met een open einde, waarin nog alles kon gebeuren. Die opbouw gaf de nodige spanning, waar in andere nummers lang uitgesponnen thema's er niet in slaagden de aandacht vast te houden. In de tweede set speelde Futhark werk van onder andere Keith Jarrett, David Bowie en Ornette Coleman. Van laatstgenoemde werd 'Beauty Is A Rare Thing' uitgevoerd. En zo is het maar net.

Klik hier voor een fotoverslag van dit concert.

Deze recensie verscheen eerder in Eindhovens Dagblad.

(Erno Mijland, 19.1.06) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'

Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.