Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog





 




Begeleiders geven concert van Francien van Tuinen reliëf
Traces of Voices, zaterdag 21 januari 2006, Paradox, Tilburg

Eén keer had de stem het niet voor het zeggen tijdens het festival Traces of Voices en dat was donderdagavond. In het concert dat zangeres Francien van Tuinen met haar groep verzorgde in Paradox, vond het interessantste plaats achter de stem. Bij de vijf begeleiders van de vocaliste, die het optreden het reliëf gaven waar haar stem het liet liggen.

De oorspronkelijk uit Groningen afkomstige jazzvocaliste bracht deze avond onder de noemer 'Muzyka' muziek van klassieke componisten als Debussy, Ravel, Schumann, Scriabin, Brahms, Shostakovich en Satie. Gitarist Jesse van Ruller arrangeerde ze voor jazzensemble en Francien van Tuinen voorzag ze van teksten. Je vraagt je af waarom dat gebeurde. Een overbekend stuk als 'Claire de Lune' van Claude Debussy, dat in zijn nieuwe jasje 'Into The Light' heet, was nauwelijks herkenbaar. Om over de andere composities maar te zwijgen.

Maar als meest irriterende factor was er de stem van Francien van Tuinen. Ze verblijft meestentijds in het middenregister en omdat de meeste stukken in mid-tempo werden gebracht, werkte dat een eindeloze saaiheid in de hand. Als je dan ook nog voor een concert zonder pauze kiest, gaat dat voortslepen al snel over in irritatie. Bovendien klonk Van Tuinen of ze nog lang niet toe is aan het eindexamen van een conservatorium. Als ik ooit haar docent was geweest, had ik haar geadviseerd eens een, misschien wel twee of liever nog acht foute noten te zingen en niet voortdurend de microfoon met twee handen vast te houden, want die loopt heus niet weg, de ogen tenminste een keer te openen en eens fors met die eenduidige stem de diepte in te duiken. Maar helaas, ik ben slechts muziekcriticus.

Achter Francien van Tuinen ontwikkelde zich een andere klankwereld. Een waarin de prachtig improviserende gitarist Jesse van Ruller regelmatig nog wat draagkracht onder de stem van de zangeres legde. Ook een waarin Joshua Samson intrigerende percussie-landschappen beitelde, een waarin contrabassist Jeroen Vierdag de kracht aan de muziek toevoegde, waar de stem daarin faalde.

(Anoniem, 31.1.06) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'

Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.