Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog


 




Inspirerend tenorengeweld in Vredenburg
Tenority, zaterdag 3 december 2005, Muziekcentrum Vredenburg, Utrecht

De liefhebber van het riet kon op deze zaterdagvond zijn hart ophalen. Vier tenoren op rij. Rein de Graaff had in het kader van zijn 'vervolgcursus jazz' bepaald niet de minste tenoristen verzameld op het podium van de kleine zaal van Muziekcentrum Vredenburg: Don Braden, Lew Tabackin, John Ruocco en Simon Rigter. Het kon haast niet anders dan dat het repertoire van deze all-star bezetting nogal voorspelbaar was. Desalniettemin ging het natuurlijk a priori om de competitieve soli. Wat dat aangaat was er niets te klagen. In nummers als 'Doxy', 'Stablemates' en de klassieker 'Perdido' kregen de vier gladiatoren op rij ruimschoots gelegenheid te soleren.

Qua technisch vermogen was er nauwelijks onderscheid te constateren. Daarentegen waren er opzienbare verschillen in toonvorming en improvisaties. Dat bleek al duidelijk in het openingsnummer, Benny Golsons 'Stablemates'; de ronde toon en melodische lijnen van Braden, de warme robuuste sound en op Rollins geïnspireerde solo van Tabackin, het zeer aparte sonore geluid en idem dito technisch vaardige improviseren van Ruocco, en Rigters op Coltrane geënte lijnen en geluid. Een hoogtepunt van het concert vormde de geheel solo gespeelde ballad 'I Don’t Stand A Ghost Of A Chance With You' door Lew Tabackin. Met zijn volle warme toon in zowel het lage als hoge register, zo nu en dan grommend als een R&B screamer plus zijn melodische benadering van de prachtige ballade werd een lesje subliem saxofoon spelen gegeven.

De ballad van de tweede set, de tenorsax-standard 'Body And Soul', werd als change chorussen door de vier tenoristen zeer fraai vertolkt. Miles Davis' 'Solar' was een feature voor Tabackin op dwarsfluit en Ruocco op klarinet. Op hun 'tweede' instrument vertoon-den beiden eveneens een formidabel technisch kunnen en improvisatievermogen. Het programma werd besloten met sessietopper 'Perdido', waarbij ook de aanwezige Sjoerd Dijkhuizen werd uitgenodigd deel te nemen aan dit tenorsax-feestje. Het spreekt vanzelf dat na dit inspirerende tenorengeweld een toegift niet kon uitblijven. Met de medium blues 'Blue Monk' werd de avond toepasselijk afgesloten. Tenslotte zij nog vermeld dat de met anekdotes doorspekte aankondigingen van De Graaff zeer relaxed, aangenaam en relevant waren, en dat zijn trio de tenorheren adequaat en bekwaam begeleidde.

(Jacques Los, 12.12.05) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.