|
Draai om je oren Jazz en meer - Weblog |
|
||
|
| |||
   North Sea Jazz impressies: Benny Golson/Cedar Walton Quintet zaterdag 9 juli 2005, Nederlands Congres Centrum, Den Haag Een uitgekiend jazzdiner met als ingrediënten soulvolle hardbop en fraaie standards en ballads uit het Real Book, dat is wat het Benny Golson/Cedar Walton Quintet ons voorschotelde in de Jan Steen Zaal op de tweede festivaldag van de afgelopen editie van het North Sea Jazz. De naam van deze groep, 'Original Messengers', was uitstekend gekozen: co-leaders saxofonist Golson en pianist Walton maakten allebei ooit deel uit van The Jazz Messengers van Art Blakey. Maar ook trompettist Philip Harper, die uitstekend inviel voor Valeri Ponomarev, speelde in de periode 1986-1988 in de band van deze legendarische drummer/mentor. Golson, in mei nog winnaar van de Concertgebouw Jazz Award, mag dan nooit een hemelbestormer à la Coltrane of Rollins zijn geweest; zijn warme toon en soepele, haast vanzelfsprekende spel maakt hem evengoed een formidabele saxofonist. Bovendien is hij zelf ook contributor geweest van eerdergenoemd Real Book; zo hoorden we deze avond 'Whisper Not', 'I Remember Clifford' en 'Along Came Betty' voorbijkomen. Deze door hem geschreven jazzstandards kregen gloedvolle uitvoeringen. Het kwintet toonde over-tuigend aan dat spelvreugde en feelgood-gevoel nog immer belangrijke elementen in de jazz zijn. 'Whisper Not' liet de gekende Jazz Messengers-drive horen, al is Al Foster natuurlijk een heel andere drummer dan Art Blakey: fijnzinniger, wat gecontroleerder spelend, minder rootsy. Desalniettemin wist de drummer, karakteristiek breeduit grijnzend verscholen achter zijn gigantische ridebekken, veel indruk te maken met zijn subtiel en empathisch slagwerk. De door Golson met veel gevoel gespeelde ballad 'I Remember Clifford', een warmbloedige ode aan de veel te vroeg gestorven trompettist Clifford Brown, inspireerde de lenig spelende nazaat Harper tot indrukwekkende overdenkingen. Cedar Walton (1934) mag de bescheidenheid zelve zijn, zijn spel is nog immer indrukwekkend. Soulvol placerend, snelle loopjes afwisselend met funky groundings en die kenmerkende sprankelende ringing klank. Hij leverde deze avond ook een flinke compositorische bijdrage met 'Olivia', 'Cedar’s Blues' en 'Fantasy In D'. Bassist David Williams ondervond helaas veel hinder van een constant overstuurd basgeluid, een euvel dat de technici niet konden oplossen. Toch vreemd, zeker gezien de status van dit festival. Klik hier voor een fotoverslag van dit concert. Benny Golson speelt vanavond met zijn kwartet in het Bimhuis. Deze recensie is de achtste in een reeks concertverslagen van het North Sea Jazz 2005. (Anoniem, 15.10.05) - - [naar boven] Lees verder in het archief...
|
Archief
Artikelen Cd-recensies Concertrecensies Colofon Festivalverslagen Interviews Jazz in memoriams
Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken? |
