Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog





 


Gary Smulyan (foto: Cees van de Ven)

Inspirerend concert door Rein de Graaff & Co.
zaterdag 8 oktober 2005, Vredenburg, Utrecht

Onder de noemer 'Dizzy Atmosphere: The music of Dizzy Gillespie' had pianist Rein de Graaff deze keer een voortreffelijk septet samengesteld. Zijn eigen trio met bassist Marius Beets en drummer Eric Ineke, aangevuld met trombonist Ilja Reijngoud, tenorsaxofonist Ferdinand Povel, trompettist John Marshall en baritonsaxofonist Gary Smulyan. Na een aarzelend begin werd in de kleine zaal van het Utrechtse Vredenburg deze zaterdagavond zichtbaar en hoorbaar zeer enthousiast een deel van het Gillespie-repertoire gespeeld.

In het derde nummer, 'Groovin’ High', werd het vuurtje voor het eerst opgestookt door de beide saxofonisten. De Amerikaan Gary Smulyan weet op de enigszins logge baritonsax snelle, soepele lijnen te produceren. Hij behoort niet voor niets tot de toonaangevende baritonsaxofonisten van dit moment. Hij inspireerde Povel tot ongekend heftige antwoor-den in de chase chorussen. Trompettist John Marshall, aangekondigd als Gillespie-expert bij uitstek, was van de vier blazers de minst krachtige. In de overbekende Gillespie-nummers kon hij het flamboyante en roekeloze spel van de grondlegger van de bebop niet doen vergeten. In 'Ray’s Idea' waren het vooral Smulyan en Reijngoud die zeer virtuoos en geïnspireerd soleerden. Reijngoud speelt met een welhaast ongekend gemak en technisch vermogen. Hij gaat met razendsnelle licks en loopjes door het schema en speelt chorus na chorus zonder te vervallen in clichématige riedels.

Na de pauze werd het hoge muzikale niveau gehandhaafd. In het in een medium tempo gespeelde 'Tour De Force' speelde Povel een zeer fraaie relaxte jaren zestig-Coltrane-achtige solo. Een absoluut hoogtepunt was de formidabele baritonsaxsolo van Smulyan in het snelle 'A Night In Tunesia'. Hij vrat de grote sax zowat op en ging al 'honkend' (met reminiscenties aan Paul Williams) stevig tekeer. Met razendsnelle licks speelde hij het ene chorus na het andere. Het is niet voor niets dat hij diverse Down Beat Polls heeft gewon-nen en met grootheden als Joe Lovano, Dave Holland, George Coleman, Joe Henderson en Dizzy Gillespie heeft gespeeld.

Pianist Rein de Graaff - initiator van dit concert en van talloze andere projecten met Amerikaanse musici – soleerde op meer dan voortreffelijke wijze. Hij speelt in een conse-quent hardbop-idioom en legt fraaie, vooral op saxofonisten geïnspireerde lijnen. De ritmetandem (Beets en Ineke) begeleidde weliswaar bescheiden, doch zeer bekwaam en swingend.

(Jacques Los, 14.10.05) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'

Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.