|
Draai om je oren Jazz en meer - Weblog |
|
||
|
| |||
  North Sea Jazz impressies: McCoy Tyner All Stars zaterdag 9 juli 2005, Nederlands Congres Centrum, Den Haag Net als Dave Holland een dag eerder bracht pianist McCoy Tyner een paar jazzmusici van naam op het podium, en dan met name de saxofonisten Ravi Coltrane en Gary Bartz. Zijn All Stars werden gecompleteerd door een krachtcentrale annex ritmesectie: bassist Charnett Moffett en drummer Eric Gravatt. Zij brachten een aanstekelijke latin-flavoured set, met bij tijd en wijle aanstekelijk dansbare passages. Er werd opvallend hard en krachtig gespeeld, zodat soms even de indruk werd gewekt dat het om het volume draaide. Gravatts weliswaar goede drumwerk ging ten koste van de subtiliteit, omdat hij de zaak soms enigszins dichtsloeg. De aanvankelijke aandacht voor Bartz' opvallende 'Oboema'-kapsel maakte al snel plaats voor open monden vanwege zijn monsterlijk bevlogen spel. Behalve op zijn altsax, die hij bij tijd en wijle spiritual healing liet klinken, speelde hij ook op een gebogen sopraansax, een instrument met een aparte klankkleur, als een soort hooggepitchte altsaxofoon. Ravi zal als zoon van John Coltrane zijn hele carrière moeten opboksen tegen torenhoge verwachtingen. Hij kan niet anders doen dan zijn eigen weg blijven zoeken, hetgeen hem deze avond prima lukte, al verraadde zijn spel zo nu en dan natuurlijk wel degelijk invloe-den van zijn vader. Aangezien hij een ander instrument bespeelt, heeft Charnett het wat gemakkelijker; zijn vader Charles was een drummer, die doorbrak bij Ornette Coleman. Moffett is een hippe, coole bassist, die zijn instrument perfect beheerst. Hij bespeelde de bas effectvol: met strijkstok, echo, sampling of percussief slapping. Zijn opzwepende spel leidde af en toe tot open doekjes van het publiek, maar klonk soms ook iets te getruukt, teveel neigend naar effectbejag. Tja, en dan natuurlijk de naamgever van de band: Philly McCoy Tyner, die nog steeds de klasse bezit om toehoorders te overrompelen. Zijn krachtige blokakkoorden, climaxrijke klustersolo's en orkestrale spel waren imponerend; elke noot klonk urgent. De klankkast van zijn vleugel (op drie plaatsen versterkt) werd door Tyner optimaal benut. Samenvattend een prima concert met sterke solistische bijdragen, waarbij evenwel de balans af en toe een beetje zoek was. Helaas waren de geluidstechnici de problemen van het vorige concert van het Dutch Jazz Orchestra nog niet te boven, want ook tijdens dit concert was er weer die storende zoemende bastoon. Zouden McCoy Tyners All Stars überhaupt een soundcheck hebben gehad, of was daar geen tijd meer voor...? Klik hier voor een fotoverslag van dit concert. Deze recensie is de zevende in een reeks concertverslagen van het North Sea Jazz 2005. (Anoniem, 29.8.05) - - [naar boven] Lees verder in het archief...
|
Archief
Artikelen Cd-recensies Concertrecensies Colofon Festivalverslagen Interviews Jazz in memoriams
Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken? |
