|
Draai om je oren Jazz en meer - Weblog |
|
||
|
| |||
  North Sea Jazz impressies: Dutch Jazz Orchestra zaterdag 9 juli 2005, Nederlands Congres Centrum, Den Haag 'Stravinsky-met-een-beat', zo karakteriseerde Eddy Determeyer in zijn artikel over de bandleider Boyd Raeburn diens muziek. In de Jan Steenzaal opende het Dutch Jazz Orchestra onder leiding van Jan Wessels de tweede festivaldag met een programma waarin Raeburns muziek centraal stond. Aparte voicings, verrassende arrangementen vol fraaie wendingen, leuke accenten, uitbundige vibrato, een diep doortrokken klankentapijt, kortom: een boeiend optreden vol ouderwets goede big bandmuziek. Een storende facor gedurende het concert was de zoemende bastoon, die af en toe weerklonk. Maar hoewel de technici dit geluidsprobleem maar niet onder de knie kregen, liet het Dutch Jazz Orchestra zich er gelukkig niet van de wijs door brengen. De opener was sterk met het strak swingende, punchy 'Two Spoos In An Igloo'. Daarna verscheen Lydia van Dam ten tonele, een uitstekende zangeres die weet hoe ze een performance moet neerzetten. Ze worstelde zich uitstekend door de bepaald niet eenvoudige arrangementen van George Handy, die er kennelijk genoegen in schiep de luisteraar continu op een verkeerd been te zetten met een niet-verwachte wending of riff. In de fraai getoonzette ballad 'More Than You Know' werd er door Van Dam zelfs "chromatisch geleden" volgens musicoloog Walter van de Leur, die het programma toelichtte. Het Dutch Jazz Orchestra is als een goed geoliede machine, met drummer Eric Ineke als swingende aandrijver en gitarist Martijn van Iterson in zijn gekende relaxte stijl. Leo van Oostrum had zo te zien een greep gedaan in zijn grote verzameling rietblaasinstrumen-ten; hij maakte gebruik van 'excentriekelingen' als bassaxofoon, stalen klarinet en stritch. Rookie Martijn de Laat bespeelde zijn trompet lekker onbevangen; hij leverde een paar spetterende solo's af. En trombonist Martijn Sohier viel op met zijn warme geluid. De verschillende secties herbergen kortom jazzmusici van topklasse, die vaak dubbelen op andere instrumenten en Jan Wessels zodoende een palet aan klankmogelijkheden bieden. Imponerend was de bijdrage van "one of the last survivors" van Raeburns orkest, Buddy DeFranco. Er bleek weinig sleet te zitten op deze 82-jarige klarinettist, wiens snelle frasering en soepele swing jong en fris klonk als weleer. In 'Stormy Weather' trof hij een heerlijk lyrische toon. Op verzoek van de man zelf werd ook het stuk gespeeld dat DeFranco beroemd maakte: 'Sherezade'. Geen sinecure, want Wessels moest de arrange-menten hiervoor transcriben van een 78-toeren plaat. Het stuk kreeg een mooie uit-voering met een vingervlugge Buddy. Een waardige afsluiting van een perfect optreden. Klik hier voor een fotoverslag van dit concert. Deze recensie is de zesde in een reeks concertverslagen van het North Sea Jazz 2005. (Anoniem, 24.8.05) - - [naar boven] Lees verder in het archief...
|
Archief
Artikelen Cd-recensies Concertrecensies Colofon Festivalverslagen Interviews Jazz in memoriams
Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken? |
