Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog





 


Onno Witte (Foto: Cees van de Ven) Bélen Oliva Bermúdez (Foto: Cees van de Ven) Wim Willaert van Flat Earth Society (Foto: Cees van de Ven)

'Paranoia' explodeert in schoonheid
woensdag 29 december 2004, Paradox, Tilburg

Energie, daarvan zinderde de laatste festivalavond van Stranger Than Paranoia. Het begon al met het concert van Onno Witte's Wildcard, dat als een vloedgolf – vergeef de term – over muziekpodium Paradox heenspoelde. Zij werd voortgezet door het flamenco-duo Teye en Belén en culmineerde tenslotte in het concert van Flat Earth Society, dat zich als een tijdbom aandiende. De explosie was er een van onvergankelijke schoonheid, een bijzonder festival als Stranger Than Paranoia waardig.

Want bijzonder was de twaalfde editie. Verrassing, topklasse en integriteit vierden, op twee zeperds na, hoogtij. Tot de eerste categorie behoorde bijvoorbeeld het Brabants Jazzorkest, dat met de jeugdige bandleden slagwerker Onno Govaert (17) en gitarist Jasper Stadhouders (15) de vensters naar de toekomst van de muziek ver opensmeet. Verrassend was ook de komst van de relatief onbekende Britse trompettist Gerard Presencer en het slotconcert van de Contraband. En eigenlijk ook wel het allerlaatste optreden, dat van
Flat Earth Society, met die maffe individuen, die met een alles doordringend optreden de muziek van al haar belangrijkheid ontdeden. 'Kom, laat ons kwatsen', was het motto, maar dat verheven deze Belgische Mothers Of Invention wel tot edele handsmeedkunst.

Van ontroering was meerdere malen sprake. Flamenco-gitarist Teye riep het grootste brok op. Niet eens door zijn spel, wel door zijn integere vertelseltjes over muziek. Als een oude hippie zette hij haar af tegen de toestand in de wereld. Zijn roep om vrede was daarom een universele, tranentrekkende kreet.

De vijf festivalavonden waren op een na volledig of bijna uitverkocht. Op papier sloeg de programmering soms als een tang op een varken, maar indachtig de filosofie van het festival – confrontatie en verrassing – kwam het steeds allemaal goed.

De programmering van Stranger Than Paranoia 2005 is nu al voor ruim de helft rond.
Aan de opzet die zichzelf ruimschoots heeft bewezen, wordt niets veranderd. De programmering moet het immers doen. Programmeur en organisator Paul van Kemenade heeft afspraken met een Oostenrijks/Amerikaanse groep, twee orkesten uit Finland en een uit Italië. Wat niet wil zeggen dat specifiek 'Paranoia'-lekkers van ver moet worden gehaald. Uit alle voorgaande edities blijkt dat ook dichtbij huis fraaie verrassings-pakketten kunnen worden samengesteld.

Dit artikel werd geschreven door Rinus van der Heijden en verscheen eerder in het Brabants Dagblad

Een fotoverslag van de slotavond van Stanger Than Paranoia 2004 vind je hier.

(Anoniem, 2.1.05) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'

Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.