Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog


 


Nick J. Swarth

Nieuw leven Johnny The Selfkicker
Stranger Than Paranoia, zondag 26 december 2004, Paradox, Tilburg

Er is een Tilburgse Johnny The Selfkicker opgestaan. Of beter gezegd neergegaan, want in 'De Napalm Sessies' van dichter Nick J. Swarth belandde de bedenker aan het einde kronkelend onder de piano. Eerder al bewoog de Tilburger, gestoken in een t-shirt met de naam 'Okki' erop en met een geraamte bengelend aan de broeksband, als een aap over het podium, stootte hij dierlijke geluiden uit, dichtte hij wat en zorgde hij ervoor altijd voor het middelpunt te blijven van de drie musici met wie hij zich omringde: pianist Joost Buijs, steelgitarist Cor Fuhler en tenorsaxofonist Tobias Delius.

Swarth is los van alle conventies en dat zal de wereld weten ook. Dát lijkt de enige boodschap die hij wil brengen. Gelukkig maar dat 'zijn' musici ook geen grenzen kennen. Daardoor kwam er evenwicht in het optreden: wie het stemkunstenaarschap van Swarth teveel werd, kon altijd nog naar de van vrijheid overborrelende muziek luisteren.

De tweede avond van het festival opende met 'De Magneet', een initiatief van contra-bassist Bert Palinckx, geïnspireerd op de Tilburgse wielerlegende Jan Pijnenburg. Het project had alleen in theorie met wielrennen te maken, het ging duidelijk om muziek die de uitvoerders als meesterknechten kwamen opdienen. In vier stukken vervlochten zeven topimprovisatoren – drie strijkers, drie blazers en een slagwerker – op een inventieve manier de karakteristieken van snaar- en blaasinstrumenten. Dat gebeurde de ene keer in doordachte, vrije improvisaties, een andere keer in melodische en harmonische frag-menten, waarin de kracht van het zevenkoppige collectief voor pakkende en herkenbare muziek zorgde.

De Belgisch-Italiaanse basgitarist Daniel Romeo zorgde met zijn band voor de afsluiting. Dat gebeurde met de stoelen aan de kant, want Romeo is van de funk. Zijn muziek is gebaseerd op die van het in 1987 overleden baswonder Jaco Pastorius. Die op zijn beurt maakte weer deel uit van de nalatenschap van Miles Davis. Geen wonder dat naast Romeo in de frontlinie ook een 'gestopte' trompet was te vinden. Romeo bracht snoei-harde, voornamelijk dansbare muziek, die in hoog tempo werd gebracht en waarin de hoogstaande techniek van de leider op allerlei manieren tot uitdrukking kwam.

Dit artikel werd geschreven door Rinus van der Heijden en verscheen eerder in het Brabants Dagblad

(Anoniem, 31.12.04) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.