Jazzorkest snijdt als mes door taart
Stranger Than Paranoia, maandag 27 december 2004, Paradox, Tilburg

Het orkest bestond pas enkele uren, maar speelde de spreekwoordelijke sterren van de hemel. We hebben het over het Brabants Jazzorkest, dat maandag het levenslicht zag en zichzelf 's avonds introduceerde op het festival Stranger Than Paranoia in Tilburg. Natuurlijk kwam het gezelschap niet zomaar uit de lucht vallen. Het orkest komt voort
uit de Big Band Den Bosch, gedirigeerd door Jeroen Doomernik, die ook het Brabants Jazzorkest langs alle spelonken en valkuilen van big band-muziek leidt. Bij de première waren die obstakels zelf opgeworpen: Doomernik c.s. hadden ervoor gekozen te putten uit het repertoire van Toshiko Akiyoshi, een vrouw die de factor moeilijk tot levenskunst heeft verheven.

Het Brabants Jazzorkest – let wel, nog altijd een amateurgezelschap – denderde schijnbaar met het grootste gemak door de Akiyoshi-stukken. Met als gasten Dick de Graaf en Angelo Verploegen sneed de big band als een mes door een taart. De eerste bracht zijn tenor- en sopraansaxofoon en fluit mee, Verploegen trompet en flügelhorn. De sopraan klinkt bij Dick de Graaf zoals het moet: lenig, complex en exotisch. Maar op fluit pakte hij helemaal onwaarschijnlijk uit. In razende vervormingen riep hij reminiscenties op aan 'Burning Of The Midnight Lamp' van Jimi Hendrix.

Een musicus die al drie miljoen platen verkocht, vier keer werd gelauwerd met Engelse muziekprijzen en zomaar een uithoekje van de wereld verkiest: ook dat maak je mee bij Stranger Than Paranoia. Het slaat op de jonge trompettist Gerard Presencer. Eindelijk weer eens iemand die geen Miles Davis-epigoon is. Op uitsluitend flügelhorn showde de Brit een fabelachtige techniek. Hij liet zich vergezellen door een bassist, slagwerker en toetsenist, maar wie zou er hebben getreurd, als dat trio de trein had gemist? In een wereld waarin maar wordt gekopieerd en gekopieerd, wist Presencer bijvoorbeeld Stevie Wonders 'Isn’t She Lovely' van nieuwe, zware steunberen te voorzien.

De derde festivalavond werd geopend door Impromptu, zes acteurs die muziektheater kwamen brengen. Waarom deze toneelclub was gecontracteerd, is een raadsel. De zes bleven maar afgeven op moderne kunst en moderne muziek, maar het was beter geweest als ze op hun eigen verrichtingen de factor 'zelfreiniging' hadden toegepast.

Dit artikel werd geschreven door Rinus van der Heijden en verscheen eerder in het Brabants Dagblad

(Anoniem, 31.12.04) - - [naar boven]

Lees verder in het archief...

Menupagina's:

Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie

Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.