The Necks zetten nieuwe standaard
vrijdag 19 november 2004, Paradox, Tilburg

Een fantastisch concert, dat nog lang zal nadenderen. Daarvoor tekende het Australische cult-trio The Necks, dat woensdagavond in Tilburg in twee lange sets iedere muziekcriticus met de mond vol tanden liet staan: hoe omschrijf je de muziek van de drie?

Wortelend in de minimal music van componisten als Steve Reich en LaMonte Young, voegde het trio er iets volstrekt nieuws aan toe: improvisatie. Zonder partituur sleepten de drie de toehoorders mee in een fascinerende draaikolk van klanken, die in beide sets uitliep op een zinsbegoochelende climax.

De eerste set sprak het meest aan. Pianist Chris Adams zette in met een eenvoudig patroon van een handvol noten. Die werden herhaald en herhaald. Contrabassist Lloyd Swanton zorgde daarbij voor een gestreken grondtoon, slagwerker Tony Buck bleef discreet schuifelend op de achtergrond. Toen de grondtoon verschoof, trok Adams zich heel even terug, om kort daarna even over twee noten te gaan huppelen en pas dan het notenpatroon uit te breiden. Na een half uur, de sfeer was toen al behoorlijk transcendent, klauwde Chris Adams vol in de toetsen en werden akkoorden aan de muziek toegevoegd. De intensiteit van de muziek werd opgevoerd, mede omdat Tony Buck de grondtoon van de bas met aanhoudend geroffel kwam versterken.

De tweede set was er een waarbij een zekere puls vanaf het begin met de muziek meeliep. Hier zorgden de drie vooral voor versieringen in korte tussenstukjes. Het opgelegde kader dat de muziek van The Necks kenmerkt, was hier wat wijder, de eindeloze en juist daardoor zo aangrijpende herhalingen wat gemêleerder, maar de spanningsopbouw was hetzelfde als in de eerste set.

Rest het probleem van de muziekcriticus. The Necks zijn niet te vangen onder minimal music, ook niet onder pop, jazz en zeker niet onder new age. Ze zitten enigszins in de hoek van de avant-garde, maar dat dan slechts om de nieuwe wegen die zij weten in te slaan. Dus voeg aan alle omschrijvingen maar toe: The Necks. Een nieuwe standaard.

Dit verslag werd geschreven door Rinus van der Heijden en verscheen eerder in het Brabants Dagblad

Klik

(Anoniem, 22.11.04) - - [naar boven]

Lees verder in het archief...

Menupagina's:

Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie

Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.