Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog





 


Piet Noordijk - 'Pete's Groove'

Piet Noordijk Quartet - 'Pete's Groove' (Munich, 2004) **

"Als dit niet aanslaat bij jongeren, weet ik het niet", verklaarde Noordijk onlangs in De Twentsche Courant. Nog een citaat uit het artikel , maar nu van Ton Ouwehand: 'Hij (Piet Noordijk) heeft een heel prettige swingende cd gemaakt. Eentje waarmee hij Maceo Parker, David Sanborn en de gehele familie Dulfer in hun respectievelijke hemden zet'. Samen met het illustere gezelschap waarmee hij speelt - Jack van Poll (hammond), Bird Award-winnaar Martijn van Iterson (gitaar), Frans van Geest (contrabas) en the one and only John Engels (drums) - voldoende aanbevelingen voor een luisteronderzoek.

Na herhaaldelijk beluisteren kom ik echter tot de conclusie dat ik een aantal van de hierboven genoemde uitspraken niet kan onderschrijven. Natuurlijk weet iedereen door zijn geweldig lange staat van dienst wat voor een formidabel jazzicoon Piet Noordijk is en welke belangrijke en terechte plaats hij inneemt in de lijst van Nederlandse jazzlegendes. Mogelijk heeft hij met deze cd teveel de jongeren willen behagen; zijn vaste luisterpubliek heeft hij tekort gedaan en enigszins van hem vervreemd. Over zijn sidemen niets dan lof. Zij doen hun ding subliem en blijven trouw aan hun identiteit. Toch kan ik me niet aan de indruk onttrekken dat ook zij met opgetrokken wenkbrauwen Noordijks aanpak en spel hebben gevolgd.

Ter zake, wat is er dan mis met deze cd? Niet het repertoire, want dat is zoals we van Noordijk konden verwachten, zoals 'Georgia On My Mind', 'Willow Weep For Me', 'The Man I Love', 'Body And Soul' en 'Groovin' High'. Ook de groove is er, maar het verging mij zoals in het lied van Toon Hermans, 'Vader Gaat Op Stap': '...Vader ziet opeens een vlekkie, op dat blote schouderblad, vader denkt: nou ja een vlekkie... maar hij krijgt een hekel aan dat nekkie, net of het vlekkie groter wordt'. Met name het bovenmatig gebruik van glissandi verstoort en gaat me tegen staan. Appergio's en technische vaardigheid dienen overwegend meer de vorm dan de inhoud; het is kortom te veel. Het ontneemt me het luistergenoegen, doet afbreuk aan mijn achting voor Noordijk en aan de prestaties van zijn overige kwintetleden.

Maar jazzwegen zijn gelukkig onvoorspelbaar en misschien wordt deze cd toch een groot succes. Uw recensent kijkt echter nu al uit naar de volgende Noordijk-opname, om daar hopelijk wel in euforie over te kunnen berichten.

(Anoniem, 30.9.04) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'

Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.