Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog


 


Pharoah Sanders

Pharoah Sanders in Nederland

Tenorsaxofonist Pharoah Sanders doet Nederland aan! Op 22 september speelt hij met zijn kwartet in het Bimhuis in Amsterdam, een dag later staat hij in Cultuurpodium Boerderij in Zoetermeer. Sanders behoort naast Archie Shepp en Albert Ayler tot de meest bekende avant-garde saxofonisten van het eerste uur. Evenals eerder Shepp werd Sanders in 1965 door John Coltrane gevraagd om in diens meest experimentele groep te komen spelen.

De in 1940 geboren Farrell – hij veranderde later zijn naam in Pharoah – Sanders groeide op in een zeer muzikaal gezin – beide ouders gaven muziekles – in Little Rock, Arkansas. Op highschool verwisselde hij de klarinet voor de tenorsaxofoon. De leider van de school-bigband, Jimmy Cannon, had grote invloed op Pharoah en enthousiasmeerde hem voor de jazzmuziek. Inmiddels speelde hij in bluesformaties en begeleidde hij artiesten als Bobby 'Blue' Bland en Junior Parker. Na de highschool ging hij naar Oakland, Californië en studeerde daar muziek en kunst aan het Junior College. Hij werd in de San Francisco Bay Area bekend als 'Little Rock' en behalve de blues speelde hij bebop en free jazz met de lokale helden Dewey Redman en Sonny Simmons.

Begin zestiger jaren vertrok Pharoah naar New York. Na een moeizame periode, waarin hij incidenteel speelde met o.a. Sun Ra, Don Cherry en Billy Higgins, formeerde hij in 1963 zijn eigen groep met pianist John Hicks, bassist Wilbur Ware en drummer Billy Higgins. Tijdens een engagement in de Village Gate werd Sanders opgemerkt door John Coltrane die hem later in 1965 vroeg in zijn groep te komen spelen. Sanders, die zijn albumdebuut maakte in 1964 op ESP, maakte met Coltrane een aantal spraakmakende albums - 'Selflessness', 'Meditations', 'Live At The Village Vanguard Again' en 'Live In Japan' - op het befaamde Impulse-label. Op die platen werden traditionele jazzconcepten, swing en harmonie totaal veronachtzaamd. Power, sound en een organisch pulseren vormen de ingrediënten van die periode. Coltrane onderkende dat Sanders bij uitstek degene was die een zeer krachtdadige bijdrage aan dit concept kon geven.

In die midzestiger jaren is het spel van Sanders hevig beïnvloed door Albert Ayler. Zijn geluid is scherp, ruw en schurend. Hij gebruikt veel overtonen. Zijn stijl is aan de agressieve kant en ongebreideld gepassioneerd. Na Coltrane's dood, in 1967, maakte Pharoah als leider van zijn eigen ensembles enkele spraakmakende platen op Impulse: 'Tauhid', 'Thembi', 'Karma', 'Black Unity' en 'Wisdom Through Music'. De titels van die albums geven al aan dat hij zich oriënteert op meditatieve elementen in zijn muziek en daardoor een melodieuzer speelwijze ontwikkelt.

Nog weer later, als hij albums opneemt voor de labels Theresa, Evidence, Timeless en Verve, grijpt hij terug naar de mainstream (ballads, blues, latin en standards) zonder zijn affiniteit met de free jazz te verloochenen. Evenals zijn voorganger bij Coltrane, Archie Shepp, heeft Sanders zijn vaardigheden, verkregen in de avantgarde periode, geïncorporeerd in zijn huidige meer mainstream gerichte speelwijze. Albums als 'Journey To The One', 'Rejoice' (beiden op Evidence), 'Moonchild' en 'Welcome To Love' (beiden op Timeless) zijn exemplarisch (en zeer de moeite waard) voor Sanders' recente stijl van spelen.

Foto: Jos L. Knaepen

(Jacques Los, 10.9.04) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.