Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog


 


Het Dexter Project in Soest

Onder de rook van paleis Soestdijk bevindt zich Artishock, het Soester 'kunsthuis' waarin naast het filmhuis, de galerie en Artishock Literair het jazzpodium een zeer prominente plaats inneemt. Al in 1967 werden door Soester jazzliefhebbers incidenteel jazzconcerten georganiseerd. Een vijftiental jaren geleden kwam een structureel jazzbeleid tot stand. Thans worden maandelijks op het 'vlakke vloer'-jazzpodium workshops, sessies en concerten georganiseerd.

Zaterdagavond 11 september gaf het Dexter Project acte de présence. Onder de noemer 'Have no fear, Dex is near' vertolkten de saxofonisten Bob Rigter en Rinus Groeneveld composities van Dexter Gordon. De in 1934 geboren Bob Rigter, zeer vitaal en met een goed lazy literair gevoel (hij is eveneens auteur van boeken als 'Jazz in de Oostzee' en 'Langarm'), praatte - in de geest van Dexter Gordon - het repertoire sympathiek aan elkaar. In de verbale sketch tussen de twee tenorreuzen overtuigde Rinus' anekdote over de aanschaf van de tenorsax toen hij voor het eerst Dexter Gordon hoorde en zag spelen in Paradiso in 1969. Het was evident dat beide tenoristen enorme affiniteit hebben met de muziek van Gordon.

In het repertoire, dat hoofdzakelijk bestond uit medium AABA-schema's (een enkele blues en twee ballads uitgezonderd)demonstreerde Bob Rigter een groot gevoel voor melodisch improviseren, doorspekt met frasen – Dexter Gorden paste dat continu toe in zijn soli – van min of meer bekende evergreens en deuntjes. Rigters geluid, vol en rond, was zeer verwant aan dat van Zoot Sims. Rinus Groeneveld contrasteerde met een meer moderne interpretatie, een virtuoze speelwijze en een robuuste, masculine Gordon-sound. Beide saxofonisten speelden met een grote intensiteit. Het speelplezier was evident.

Door de pregnante verschillen van beide blazers was het een interessant en spannend concert, waarbij ieder voor zich zijn eigen stempel drukte op de hommage aan een van de grootste jazzsaxofonisten, Dexter Gordon. Pianist Han van de Rhee, die zeker zoveel soloruimte kreeg als de blazers, speelde zeer swingend, doch, door het veelvuldig toepassen van blokakkoorden, in een wat ouderwets idioom. De ritmesectie, verder bestaande uit bassist Niels Tausk en slagwerker Rob Engels, begeleidde zeer adequaat.

(Jacques Los, 17.9.04) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.