North Sea Jazz impressies: David Berkman Quartet

Op zondag 11 juli stonden in de Rembrandtzaal artiesten van het New Yorkse jazzlabel Palmetto centraal. Dit label, in 1990 opgericht door gitarist Matt Balitsaris (die deze dag ook aanwezig was), geeft de artiesten alle ruimte om hun creatieve visies te realiseren. Palmetto herbergt grote namen als Andrew Hill en Dewey Redman, maar ook nieuwe talenten als Matt Wilson en Ben Allison. Een verklaring voor het succes van het label is volgens Balitsaris "because it makes music that matters to the artist and to the audience".

Het eerste concert van de slotavond van North Sea Jazz editie 2004 was meteen een knock-out! Pianist David Berkman trad aan met zijn American Quartet. De muziek van Berkman is geestig, uitdagend, groovy en sierlijk. De muzikanten van zijn American Quartet, Dick Oatts (sax), Ugonna Okegwo (bas) en Gerald Cleaver (die inviel voor drummer Nasheet Waits), combineren een sterk gevoel voor het groepsgebeuren met een gezonde dosis individualisme. Het kwartet speelde gepassioneerd, steeds het avontuur opzoekend.

Al meteen in het zinnenprikkelende postbop van openingsnummer 'Weird Knock' zette Berkman zijn pianistische visie uiteen met een mooi opgebouwde solo. Opmerkelijk is zijn soepele pianospel, dat gekenmerkt wordt door grote technische vaardigheid en muzikale diepgang. Hij verstaat de kunst een solo à la McCoy Tyner geleidelijk uit te bouwen tot een heuse wall of sounds. Oatts volgde met een messcherpe solo, met veel urgency gespeeld. Hij imponeerde zowel op alt- als op sopraansax met zijn dwingende toon. Oatts is een heerlijke blazer, die het door Berkman al aardig opgeporde vuurtje nog verder deed oplaaien. Zijn zinvolle, logisch opgebouwde improvisaties en fraaie hedendaags saxgeluid pakken je in en voeren je weerloos mee naar waar hij wil. Cleaver wist melodieën vaak fraai te omspelen en zorgde met plotse tempoversnellingen voor veel leven in de brouwerij. De met veel attack spelende bassist Okegwo begeleidde de zaak gedegen. Opvallend was het sterke compositorische basismateriaal, waarmee de muzikanten naar hartelust hun gang konden gaan. De composities kwamen door hun fraaie logische melodievoering weldadig bij je binnen. Een hoogtepunt was het mysterieuze, Ran Blake indachtige 'Slide', dat zich vanuit een ritmisch interessant intro ontwikkelde rond een memorabele hook om gaandeweg steeds meer aan kracht en volume te winnen.

Dit was weer zo'n verrassende muzikale ontmoeting die eens temeer aantoonde waarom een bezoek aan het North Sea Jazz altijd de moeite waard zal blijven. De laatste cd van dit kwartet 'Start Here... Finish There' (natuurlijk ook op Palmetto Records uitgebracht) is een absolute aanrader.

Klik

(Anoniem, 10.8.04) - - [naar boven]

Lees verder in het archief...

Menupagina's:

Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie

Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.