Klassiek, jazz en punk op Zuid Nederlands Jazz Festival

Met een programma rond het saxofoonsextet De Zes Winden bracht de vijftiende editie van het Zuid Nederlands Jazz Festival op zondag 14 maart een dwarsdoorsnede van de hedendaagse gecomponeerde en geïmproviseerde muziek. De circa honderd bezoekers in de Effenaar in Eindhoven werden aangenaam heen en weer geslingerd tussen extremen als klassiek, jazz en punk. Het concept van de avond: elke blazer van het sextet vult naar eigen inzicht en met zelfgekozen begeleiding een half uur met live muziek.

Ad Peijnenburg, programmeur en presentator van de avond en bandleider van De Zes Winden, opende met de Amerikaanse bassist William Parker. Peijnenburg improviseerde met vette lage tonen en zangerige middentonen op de boordevolle baslijnen van Parker. Sopraansaxofonist en componist Dies Le Duc koos voor de klassieke invalshoek. Het Xenakis strijkkwartet speelde enkele van zijn composities, waarna Le Duc aansloot in een spannende ontmoeting tussen jazz en klassiek op samples van slagwerk uit de popmuziek. Bassaxofonist Klaas Hekman deed het helemaal alleen. Alle aspecten van zijn instrument passeerden de revue: van korte bas-stootjes tot klanken met boventonen. De kleppen van Hekmans instrument tikten vrolijk mee. Als solo-instrument kan de bassax echter maar moeilijk de aandacht vasthouden. Sopraninosaxofoniste en dwarsfluitiste Mariëtte Rouppe van der Voort speelde een set met gelouterde muzikanten uit de Nederlandse improvisatie-scene. Dat leidde tot wel heel abstracte muziek, waarbij het uiterste werd gehaald uit de instrumenten. In het laatste nummer klonk vrolijke Japanse straatmuziek door en zocht het kwartet het in meer herkenbare melodieën. Hoogtepunt van de avond was het optreden van de Japanse altsaxofonist Kazutoki Umezu met de Amsterdamse The Ex. Met rauwe gitaarklanken, geschreeuwde teksten, dreigende drums, dialogen van gekke geluidjes en een gillende sax bouwde het ensemble aan schitterende climaxen. In een spervuur van noten besloot allesblazer Andrew White op de tenorsax de zes optredens, onder anderen begeleid door de nog altijd vlijmscherpe oude-rot-in-het-vak John Engels op drums. In het laatste nummer riep White zijn vijf mede-Winden op het podium om in 'Nouveau Fonk' nog even een mooie show neer te zetten.

De avond werd besloten met een optreden van De Zes Winden zelf, die vijf composities brachten van twee nieuwe cd's. Onder deze unieke samenklank van de zes blaasinstrumenten liep de zaal langzaam leeg, waarbij elke bezoeker toch wel minstens één mooie herinnering aan de avond meenam.

Klik

(Erno Mijland, 18.3.04) - - [naar boven]

Lees verder in het archief...

Menupagina's:

Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie

Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.