Gevestigde normen en waarden bij Aki Takase en Rudy Mahall ver te zoeken

Een duo dat in staat is toehoorders een avond lang te boeien moet wel van bijzondere klasse zijn. In duovorm stelt men zichzelf uiterst kwetsbaar op. Vanwege de transparantie valt een zwak moment direct op, maar evenzo elke geslaagde interactie. En dat laatste was in hoge mate het geval op maandagavond in het Jazzpowerconcert in Wilhelmina in Eindhoven van de Japanse pianiste Aki Takase en de Duitse basklarinettist Rudy Mahall.

Geen enkele compositie verliep zoals die deed vermoeden of voorspellen. Juist op het moment dat prachtig pianospel gelijk een pianosonate van Mozart je naar meer deed verlangen en je wat comfortabeler op je stoel wilde gaan zitten, vond Mahall het welletjes en tijd voor een weerwoord en plaatste met een pertinente impro de zaak weer op een ander spoor of op losse schroeven. Beiden zijn medevormgevers van elkaars composities, maar ieder met een zeer persoonlijke invulling van hun aandeel; ze verloochenen geen enkel ogenblik hun eigen karakteristieke identiteit. Hier zijn twee idividualisten bezig aan een uitermate spannend muzikaal pingpongspel. Harmonieën ontleed, ontrafeld, herkneed en naar eigen hand gezet.

Aki Takase is een begenadigd pianiste, die klassiek pianospel en de wereld van de jazztraditie spannend en organisch weet te incorporeren in haar spel. Beroert het ene moment liefdevol het klavier om het vervolgens temperamentvol nietsontziend te teisteren, en prepareert de vleugel met pingpongballen! Dit alles om zodoende de door haar gewenste contrasten en 'kleuren' te verklanken. Rudy Mahall op zijn beurt zoekt daartoe de klankperiferie van zijn instrument. Hoekig en stug, knetterend en schetterend, soms 'ordinair' klinkend, gaat hij het gevecht aan met embrouchure en riet. Qua spel, onvoorspelbaar muzikaal gedrag en onontkoombaar geluid, wars van overdreven 'mooiblazerij', doet hij denken aan Monk. Samen maakten zij dit concert tot een luisterwerk vol verrassingen.

Als de gevestigde muzikale normen en waarden niet met voeten worden getreden, blijft alles bij het oude en is er geen sprake van nieuwe perspectieven in de ontwikkeling van de jazz. Takase en Mahall boden vanavond hun lonkende perspectieven naar die toekomst.

Klik

(Anoniem, 14.2.04) - - [naar boven]

Lees verder in het archief...

Menupagina's:

Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie

Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.